‘Filosofisch ben ik Europees, maar genetisch ben ik Berbers.’ Youssef Ben Ahmed Lakhloufi, gemeenteraadslid in Molenbeek. Elfde van twaalf kinderen uit een Marokkaans gezin. Zat op de basisschool en de middelbare school in Molenbeek. Hij ademt Molenbeek. Studeerde Politieke Wetenschappen aan de Saint-Louis universiteit in Brussel. Zetelt sinds 2014 in de gemeenteraad voor zijn eigen beweging, Groupe d’Intérêt Communal/Groep Gemeentebelangen: ‘Ik ben de enige vertegenwoordiger van het communalisme.’
We spreken af in het café l ’Aphrodite aan de Mettewielaan in Molenbeek. Zo’n 50 meter verder staat het Edmond Machtens stadion, de thuisbasis van voetbalploeg RWDM. Wanneer ik binnenkom in het café staat Youssef Lakhloufi mij al op te wachten in het rokersgedeelte van het café. Hij draagt een zwarte vierkante bril. Met een koffietje en een sigaret in de mond doet hij mij een beetje denken aan de Marokkaanse Gainsbourg. Hij staat dan recht, geeft mij een stevige handdruk en zegt vereerd te zijn dat iemand hem wil portretteren.
Youssef Lakhloufi zegt van zichzelf een Belgische-Marokkaan en moslim te zijn. Maar geen Arabier. De Berbers in Marokko zijn het volk van de arbeiders en de boeren op het platteland. De Arabieren zijn de kleine rijke elite van het land. Hij is van Berberse afkomst, maar zijn ideeën niet: ‘Mijn ideeën zijn gestoeld op de Grieks-Romeinse en de Katholieke leer. Zij zijn de basis van Europa. Laten we zeggen dat ik Europees denk met Berberse roots.’
Wanneer heb je voor het eerst de smaak van de politiek te pakken gekregen?
‘Het begon niet van kleins af aan te kriebelen. Bij mij is de liefde voor de politiek door de jaren heen gerijpt. Met het ouder worden begon ik mij meer en meer te interesseren voor politiek. En dan begin je natuurlijk aan de toog te spreken over politiek. Mijn vrienden zeiden dat ik alles goed kon uitleggen en goed kon spreken. Ze vroegen mij dan waarom ik niet in de politiek was gestapt. En toen dacht ik: “Waarom niet?” Maar één ding was alvast zeker, ik wilde iets nieuws aanbieden! En dat nieuwe aanbod is het communalisme. Ik ben vandaag de enige vertegenwoordiger van het echte communalisme. Het communalisme draait enkel om de belangen van de gemeente. Het heeft geen partij, maar enkel de liefde voor de gemeente.’
Daarom dat u dus uw eigen beweging heeft opgericht, Groep Gemeentebelangen?
‘Ja, inderdaad!’
En dat u de deur bij de CdH dicht deed?
‘Dat is één van de redenen waarom ik daar ben vertrokken. Het was eigenlijk een samenloop van kleine zaken. Om eerlijk te zijn, ik zag mij geen carrière maken bij de CdH. Ik dacht er de traditionele christelijke waarden terug te vinden. Maar de huidige CdH zoekt naar een nieuwe identiteit en verwerpt zijn katholieke oorsprong. Zelf ben ik rechtsconservatief als het op waarden aankomt’
‘Het cliëntelisme was het handelsmerk van Phillipe Moureaux
Was de CdH te links voor u?
‘Neen, dat is het niet helemaal. Waar ik mij aan stoor is het dubbele gezicht van de CdH. In Brussel heeft de partij, uit puur opportunisme, een links, sociaal en multicultureel gezicht. Maar één keer in Wallonië is de partij een heel stuk rechtser en vrijzinniger. Daarnaast had ik een serieus meningsverschil met de voorzitter van de CdH in Molenbeek, mijnheer El Khannouss. Dat waren onverenigbare meningsverschillen binnen een partij. Hij was volgens mij veel te veel bezig met het communautaire, de racisten tegen de moslims, in plaats van met het sociale binnen de gemeente.’
Was het cliëntelisme onder Moureaux echt zo sterk aanwezig of werd het door de media wat groter gemaakt, dan het uiteindelijk was?
‘Het cliëntelisme was het handelsmerk van Phillipe Moureaux en van de hele PS in Brussel. Pas op, de CDH is op dat vlak niet veel beter. Dat heeft me altijd beschaamd moet ik zeggen.’
Is hij verantwoordelijk voor wat er nu met Molenbeek is gebeurd?
‘Hij heeft daar zeker een groot aandeel in. Maar ik vind het te gemakkelijk om alle schuld op één persoon te steken. De gemeente heeft ook niet alle macht, dus je kan haar ook niet alle schuld geven. De Staatsveiligheid bijvoorbeeld, dat is niet iets wat de gemeente Molenbeek controleert.’
Als hij dus één van de verantwoordelijken is voor wat er nu met Molenbeek is gebeurd, wie zijn de anderen?
‘Dat zijn de burgers! Je moet de burgers verantwoordelijker maken. De fout telkens op de politici zetten is weer veel te gemakkelijk. Er moet binnen de gemeenschap in Molenbeek veel meer sociale controle zijn. Want hoe minder sociale controle, hoe meer politie op straat en hoe meer we een politiestaat worden. De sociale cohesie is meer en meer aan het verdwijnen. Radicalisering is vooral een gevolg van het toenemend individualisme in onze maatschappij.’
‘Moslims zijn conservatief, alleen willen ze dat niet aanvaarden’
Had die betere sociale controle radicalisering tegengehouden?
‘Wel, we moeten vooral kijken naar welke maatschappij deze geradicaliseerde jongeren heeft geleverd. Is het de linkse “sociale” maatschappij of de rechtse liberale maatschappij? Ik denk dat die jongeren kinderen zijn van de rechtse liberale maatschappij. Want al die jongeren die uit die populaire arbeidersklasse komen hebben geen arbeidersgedachte meer. Die jongeren zijn ultraliberaal, zij willen zoveel mogelijk geld verdienen, met een grote auto rijden en van het leven kunnen genieten. De jongeren van de armere populaire wijken in Brussel zijn niet links, maar weldegelijk rechts.’
Dat zei u ook al over de moslims die zich links noemen, maar volgens u toch rechtsconservatief zijn.
‘Ja, dat zijn conservatieven die tegen zichzelf liegen. Kijk, links heeft vandaag de hele arbeidersklasse laten vallen. Die klasse wordt ook almaar kleiner en kleiner in Brussel. Vandaag stemmen de meeste oude arbeiders voor extreemrechts. Links moest dus een ander electoraat gaan vinden en dat hebben ze gedaan met de immigratie. Door zoveel immigranten zo snel mogelijk te naturaliseren, heeft links weer een enorm kiespubliek voor zich kunnen winnen. Daardoor heeft links dus ook het sociale vervangen door het culturele, het multiculturele en de islam.’
‘Maar het probleem hiermee is dat links nu stillaan door heeft dat ze in hun middens ook mensen hebben die helemaal niet progressief zijn, wat links wel is. Mensen die tegen de homorechten zijn, tegen euthanasie, tegen abortus en noem maar op. En dat breekt ze vandaag zuur op en ze zullen de gevolgen hiervan in de toekomst nog meer voelen.’
Is het beste bewijs hiervan niet de Turken die in België voornamelijk links stemmen, in Brussel dan vooral voor de PS, en dan in Turkije voor de conservatief Erdogan stemmen?
‘Ja, inderdaad. En in Marokko heb je net hetzelfde. De Marokkaanse gemeenschap hier stemt meestal voor de PS, maar in Marokko heb je dan Islamisten in de regering. De linkse partijen in Marokko bestaan zelfs bijna niet.’
U maakt met Gemeentebelangen nu weer deel uit van de meerderheid in Molenbeek , nadat u de meerderheid verliet met het verlaten van de CDH. Waarom besloot u met uw beweging, na één jaar in de oppositie, toch weer samen te werken met de meerderheid?
‘Wel, het heeft te maken met coherentie. Kijk, ik ben één van de mensen die Moureaux naar de uitgang heeft geleid. Samen met vele anderen binnen de CdH en de MR vond ik dat het tijd was voor een nieuwe leider en volgens mij is Françoise Schepmans daarvoor de perfecte persoon. Ook al kende ik haar oorspronkelijk niet zo goed.’
Dus de partij die aan de macht kwam maakte niet uit voor u, er moest absoluut een nieuwe figuur komen als burgemeester van Molenbeek?
‘De partijen kunnen mij niets schelen. Ik zelf ben een communalist en een politieke partij heeft voor mij helemaal geen belang. De burgemeester van Molenbeek is de burgemeester van de Molenbekenaars, punt aan de lijn. Wat voor mij belangrijk is, is de persoon.’
‘Phillipe Moureaux is voor mij nu verleden tijd. Ik zal mij bij de verkiezingen duidelijk profileren als de man die er is voor de gemeente en niet afhangt van een politiek programma dat door je strot wordt geramd door jouw politieke partij. Ik ben niet loyaal aan eender welke politieke partij, ik ben enkel loyaal aan mijn politieke partners en de Molenbekenaars.’
Le journalisme navigue en mai 